Niniejszy tom stanowi zbiór utworów poetyckich pisanych prozą. Utwory te można nazwać poezją pisaną prozą lub prozą poetycką. Au torka nie posługuje się typowym dla poezji rymem ani rytmem. Utwory Jej są nietypowe z pogranicza impresji i eseju, jednak w pięknie wyrażo nej formie o głębokiej treści. Można powiedzieć, że stanowią one nową formę literacką. Jedynie zamieszczony na końcu utwór pt. „Motyl na dziei” ma odmienny charakter stanowiąc bajkową opowieść.
Spoza kolejnych utworów Autorki wyłania się obraz niezwykle wrażliwej, głęboko myślącej i czującej młodej kobiety, cierpiącej w ze tknięciu z niedoskonałością świata w którym żyje oraz tęskniącej do miłości, którą uważa za najwartościowszy dar wymagający kultywacji.
W twórczości Autorki widoczny jest zachwyt i podziw dla pięk na i mądrości świata natury, który spostrzega w kontekście bezkre snych wymiarów wszechświata. Natomiast zachowuje wyraźną re zerwę a czasem buntuje się wobec świata stworzonego przez ludzi. Świata, w którym normy stworzone przez człowieka zamiast służyć jego rozwojowi, pogłębieniu współżycia międzyludzkiego a przede wszystkim kultywacji miłości podporządkowane są w dużej mierze prawu własności i dążeniom do gromadzenia dóbr materialnych. Nor my te nie stwarzają odpowiednich warunków dla kultywacji miłości oraz nie sprzyjają odnajdywaniu tego, co dla człowieka jest najważ niejsze, to jest poczucia sensu życia.
